Το φετινό καλοκαίρι, φαίνεται πως θα παρακολουθήσω όλες εκείνες τις σειρές που έχω κατεβασμένες εδώ και πάνω από δύο χρόνια στον υπολογιστή μου, αλλά που για κάποιον περίεργο λόγο, δεν είχα καταφέρει να δω μέχρι τώρα. Σήμερα, λοιπόν, θα σχολιάσουμε το «Shiki», ένα θρίλερ μυστηρίου που -κατάρα στη Νικολέτα Μπαλοπίτου που λύσσαξε να του δώσω προτεραιότητα- με ξενύχτησε για δύο βράδια στη σειρά, αφού η παρακολούθησή του αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από εθιστική.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
Το «Shiki», γνωστό και με τους αγγλικούς τίτλους «Corpse Demon» και «Death Spirit», είναι νουβέλα τρόμου από την συγγραφέα Fuyumi Ono. Αρχικά είχε εκδοθεί σε δύο μέρη, από τις εκδόσεις Shinchosha το 1998, και επανεκδόθηκε το 2002 σε πέντε μέρη. Μία σειρά manga ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο περιοδικό «Jump SQ.» των εκδόσεων Shueisha τον Δεκέμβριο του 2007, και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2011, με τα κεφάλαια να ενώνονται προκειμένου να κυκλοφορήσει και σε ολοκληρωμένους τόμους, που έφτασαν 11 στο σύνολό τους. Η Fuyumi Ono υπογράφει και το σενάριο των manga, ενώ το σχέδιο ανέλαβε ο Ryu Fujisaki.
ΤΟ ANIME:
Το studio Daume απέκτησε τα δικαιώματα της σειράς για την μεταφορά τους στη μικρή οθόνη, με αυτή να κάνει πρεμιέρα στις 07 Ιουλίου 2010 και να ολοκληρώνεται στις 30 Δεκεμβρίου 2010, έπειτα από 22 επεισόδια. Η σειρά στην Ιαπωνία προβλήθηκε μέσω του δικτύου της Fuji Television. Δύο επιπλέον επεισόδια κυκλοφόρησαν με την μορφή OVA κατά την έκδοση της σειράς σε DVD, το καλοκαίρι του 2011, τα οποία αποτέλεσαν επί της ουσίας προσθήκη στα επεισόδια 20 και 21, και ομάστηκαν 20.5 και 21.5. Για την Αυστραλία, τα δικαιώματα πήγαν στην Siren Visual, ενώ για τη Βόρειο Αμερική πήγαν στην Funimation Entertainment, η οποία την κυκλοφόρησε και σε DVD και Blu-ray στις 29 Μαΐου 2012.
ΤΟ STORY:
Βρισκόμαστε σε ένα χωριό της Ιαπωνίας όπου οι κάτοικοί του, άσχετα από την ηλικία ή την κατάσταση της υγείας τους, αρχίζουν να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον, παρουσιάζοντας όμοια συμπτώματα που οδηγούν στην σκέψη πως πρόκειται για κάποια μορφή επιδημίας. Ο γιατρός του τοπικού νοσοκομείου καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσει τους ασθενείς του, όμως αποδεικνύεται μάταιο. Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίζονται και τα σπίτια τους ερημώνουν. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο περίπλοκα όταν ορισμένοι θα ανακαλύψουν την αλήθεια πίσω από τους μυστηριώδεις αυτούς θανάτους, αφού οι αγαπημένοι τους επιστρέφουν από τον τάφο έχοντας μια κολασμένη επιθυμία για ανθρώπινο αίμα, μια νέα πραγματικότητα που απαιτεί ακραία μέτρα προκειμένου να δοθεί ένα τέλος.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ANIME:
– Θα ξεκινήσω με το πλέον ενοχλητικό στοιχείο του anime που δεν είναι άλλο από το art του. Προσωπικά, δεν είναι και πολύ του γούστου μου, παρά που ταιριάζει αρκετά με την αισθητική του όλο εγχειρήματος. Απλά, θεωρώ πως στην εποχή μας, με την εξέλιξη που υπάρχει στο σχέδιο, το να χρησιμοποιείς μια τεχνική τόσο παλαιική είναι αρκετά ξεπερασμένο. Βέβαια, οι πιο gore σκηνές μεταδίδονται ιδιαίτερα καλά και είναι έντονες, αλλά αυτά τα μαλλιά των χαρακτήρων, στο λαιμό μού έχουν καθίσει. Σύμφωνοι, τα ιδιαίτερα μαλλιά είναι χαρακτηριστικό των anime, και τα αγαπάμε, αλλά το να αψηφούν συνολικά τους νόμους της βαρύτητας, είναι κάπως αντιαισθητικό και γελοίο. Όπως καταλάβατε, αν θα στερούσα μισό πόντο από το άριστα, ο λόγος θα ήταν αυτός.
– Και μετά το παραλήρημα της γκρίνιας, πάμε στα θετικά. Πρώτα απ’ όλα, η ίδια η πλοκή της ιστορίας που είναι άρτια, ολοκληρωμένη, καλοδουλεμένη, έχοντας χτίσει ανατρεπτικές γέφυρες που ολοκληρώνονται μονάχα στο τέλος της ιστορίας -έστω κι αν θα ήθελα σε κάποια μικρά πραγματάκια να έχει δοθεί λίγη ακόμα έμφαση. Μπορεί να καταλαβαίνουμε από σχετικά νωρίς τι περίπου συμβαίνει, όμως τα γεγονότα έρχονται να μας προλάβουν και να ανατρέψουν τις θεωρίες μας, οδηγώντας μας σε μια σειρά νέων, που ούτε κι αυτή είναι βέβαιο πως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή έστω, στην πλήρη αποτύπωσή της. Το να είναι, λοιπόν, μια ιστορία, ανατρεπτική και γεμάτη εντάσεις, δεν μπορεί παρά να προσδώσει πόντους στο συνολικό αποτέλεσμα, αφού δεν θα σε αφήσει στιγμή να βαρεθείς.
– Επί της ουσίας έχουμε να κάνουμε με μια βαμπιρική ιστορία η οποία, παρά τις όποιες προσωπικές της πινελιές που την κάνουν να ξεχωρίζει και να διαφοροποιείται στα σημεία, διατηρεί τον κλασσικό μύθο των βρικολάκων, γύρω από τον οποίο περιστρέφεται τόσο η φύση της, όσο και οι εξελίξεις της. Έχει μεν κάποιες μοντέρνες πινελιές, αλλά τόσες όσες χρειάζεται προκειμένου να μην καταρρεύσει ο μύθος, αλλά να ενισχυθεί με στοιχεία της σύγχρονης πραγματικότητας, με τον ρομαντισμό να πηγαίνει περίπατο. Αυτό την καθιστά γοητευτική και μυστηριώδη, και δεν είναι λίγες οι στιγμές εκείνες που νιώθεις ένα ρίγος να σε διαπερνάει, κάνοντάς σε να σκεφτείς πως η επιλογή του να παρακολουθήσεις την σειρά μες τη μαύρη κι άραχνη νύχτα, δεν ήταν και η καλύτερη που θα μπορούσες να κάνεις. Και το μουσικό background ενισχύει την όλη ανατριχίλα ακόμα περισσότερο.
– Αυτό που έχω ακούσει από αρκετούς για τη σειρά, είναι πως μίσησαν τους βασικούς χαρακτήρες. Ok…
Προσωπικά, έχω ακριβώς την αντίθετη άποψη. Πρώτα απ’ όλα, επί της ουσίας, δεν υπάρχουν καθαρόαιμοι πρωταγωνιστές. Σίγουρα ορισμένοι έχουν περισσότερο χρόνο και χώρο, αλλά δεν λες πως διατηρούν και τα ηνία. Από ‘κει κι έπειτα, ναι, θα συμφωνήσω με το γεγονός πως τα πιο σημαντικά πιόνια του παιχνιδιού αυτού είναι άκρως αντιπαθητικά. Αυτό, όμως, είναι που καθιστά την ύπαρξή τους -γενικά, αλλά και μέσα στην συγκεκριμένη ιστορία- άκρως γοητευτική. Αντικοινωνικοί, εσωστρεφείς, εγωπαθείς, κολλημένοι στα δικά τους προβλήματα -που τα θεωρούν δικά τους ακόμα κι όταν το κακό έχει πάρει άλλες διαστάσεις-, είναι οι τύποι εκείνοι που θαυμάζεις για το νεύρο τους και την προάσπιση της προσωπικής τους έννοιας για την ηθική, εκείνοι που δεν θα μπορούσες να κάνεις παρέα μαζί τους γιατί θα σε εκνεύριζαν αλλά που κατά βάθος, θα σε έλκυαν κολασμένα. Πώς, λοιπόν, γίνεται να μην σου αρέσουν;
– Και για να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στην ιστορία, πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθούμε στο φιλοσοφικό υπόβαθρο που αυτή διαθέτει. Με πλούσιες θρησκευτικές, φιλοσοφικές και λογοτεχνικές αναφορές, η σειρά μας προκαλεί να αναρωτηθούμε τι σημαίνει πραγματικά να είναι κανείς «αρπακτικό», και πόσα είναι πρόθυμος να θυσιάσει ο καθένας από εμάς στο βωμό της επιβίωσης. Γιατί, τελικά, ίσως είναι πιο εύκολο απ’ όσο πιστεύουμε, το να προδώσει κανείς την ανθρώπινη φύση του και να παραδοθεί στην “διαβολική” του πλευρά. Γιατί, καμιά φορά, οι πράξεις καθοδηγούνται από τα βαθύτερα και πιο σκοτεινά μας ένστικτα, όχι από την λογική, ούτε από την συνείδησή μας, γιατί ακόμα και η ηθική είναι κάτι το ρευστό, όταν μολύνεται από το «εγώ» και την προσωπική εμμονή του τι είναι σωστό και λάθος.
ΤΟ OST ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:
Προσωπικά, λάτρεψα το ost της συγκεκριμένης σειράς, το οποίο είναι απόλυτα ταιριαστό με την εικόνα αλλά και με την ουσία της ιστορίας που συνοδεύει. Κάπως υποτονικό, αλλά με εξάρσεις όπου χρειάζεται, «ντύνει» με τον δικό του τρόπο το τρομακτικό σκηνικό μιας ήρεμης πόλης που βυθίζεται σταδιακά στα σκοτάδια της. Το ost αποτελείται από 27 κομμάτια, 23 ορχηστρικά με την υπογραφή του Koji Takanashi,ενώ τα υπόλοιπα 4 είναι τα openings και τα endings της σειράς. Το πρώτο opening theme είναι το «Kuchizuke» από τους Buck-Tick και το δεύτερο είναι το «Calendula Requiem» από το ντουέτο Kanon x Kanon. Το πρώτο ending theme είναι το «Walk no yakusoku» από τους Nangi και το δεύτερο είναι το «Gekka Reijin» και πάλι από τους Buck-Tick. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ τα λατρεύω όλα και πιστεύω πως ταιριάζουν απόλυτα με το ύφος του όλου concept.
Shiki – 1st Opening
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Το «Shiki» είναι μια γοητευτικά μελαγχολική σειρά που σε καθηλώνει από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο της επεισόδιο. Σαφέστατα, κατά το δεύτερο μισό της, η πλοκή έχει πιο γρήγορη εξέλιξη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το πρώτο μισό κωλυσιεργεί. Αντίθετα, χτίζει την ιδανική ατμόσφαιρα και ετοιμάζει κατάλληλα το έδαφος για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν, για τις εξελίξεις που θα είναι βουτηγμένες στο αίμα και στις σκληρές αποφάσεις που καλείται να πάρει κανείς όταν πρέπει να προστατέψει τους οικείους του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Καλογυρισμένο, ατμοσφαιρικό, creepy σε όλη του την έκταση, το «Shiki» παντρεύει τον κλασσικό βαμπιρικό μύθο και τους θρύλους της Ιαπωνία, δίνοντας μια δικιά του, ιδιαίτερη και ξεχωριστή διάσταση σε μια ιστορία που σε μαγεύει και σε κάνει να αγωνιάς μέχρι τέλους.
By Giota_P
GreekOtakuTeam 